«Η Αγάπη έχει δύο παραμέτρους: την ποσότητα και την ποιότητα. Όσο λιγότερους όρους περιλαμβάνει η Αγάπη τόσο καλύτερης ποιότητας είναι, με κορυφαία την αγάπη της μάνας για το παιδί».
«Για να ανακαλύψει κανείς το νόημα της ζωής, θα πρέπει να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο αγαπά».
Γιώργος Χαλκιάς, συγγραφέας των βιβλίων «Το χρυσό κλειδί» και «Αναζητώντας το νόημα της ζωής»
Αγάπη δίχως όρια
ακόμη κι αν εσύ δεν το καταλαβαίνεις,
ακόμη κι αν εσύ το αρνείσαι,
ακόμη κι αν εσύ την κρύβεις ή αμφιβάλλεις.
Η αγάπη βρίσκει τον τρόπο να εκδηλωθεί,
μέσα από μια πράξη καλοσύνης,
μέσα από ένα χαμόγελο,
μέσα από μια αγκαλιά.
Η αγάπη δεν περιορίζεται στον έρωτα.
Δεν είναι πρόσκαιρη.
Δεν έχει όρια.
Η αληθινή αγάπη ενυπάρχει στο είναι μας.
Ταυτίζεται με τον τρόπο ζωής μας.
Γίνεται λόγος βελτίωσης του εαυτού μας.
Δώρα Φώτου, συγγραφέας των βιβλίων «Ο κρύσταλλος της καρδιάς μου» και «Η πόλη των δράκων»
Πάντα η ανάγκη για αγάπη συνδέεται μόνο με τον άνθρωπο. Η αγάπη είναι το σύνθετο συναίσθημα στοργής, φιλίας και συμπάθειας που εκδηλώνεται και με λόγια γεμάτα με όμορφα, θετικά, ευγενή συναισθήματα και προστατευτικά, όμως, και με τις πράξεις που αποδεικνύουν ευσυναίσθηση, αλληλεγγύη και κατανόηση.
Η αγάπη είναι και ο έρωτας και το πάθος, όμως, είναι και η λατρεία για μια θεότητα που στηρίζει ορισμένες θρησκείες. Στη Χριστιανική θρησκεία υπάρχει μια στενή σχέση μεταξύ της αγάπης για τον Θεό και της αγάπης για τον πλησίον. Στην Παλαιά Διαθήκη θα βρούμε ίσως το εξαίσιο ερωτικό ποίημα που γράφτηκε ποτέ. Είναι το Άσμα ασμάτων του Σολομώντα. Είναι μια εξαιρετική διατύπωση αλληλοφιλοφρονήσεων ενός ερωτευμένου ζευγαριού, μια συναισθηματική, περίφημη αμιγής έκφραση υπέροχης αγάπης και έκφραση για την πρόκληση ερωτικού πόθου. Ένα άλλο υπέροχο ερωτικό ποίημα είναι γραμμένο από τον τραγικό συγγραφέα Σοφοκλή: «Έρωτα, ανίκητε Θεέ./Τα βέλη σου πάντα βρίσκουν το στόχο τους/Εσύ που ξενυχτάς στα τρυφερά μάγουλα των κοριτσιών/Εσύ που διασχίζεις όλες τις θάλασσες/ Και βρίσκεις το δρόμο σου σε όλους τους κήπους/Από σένα δεν γλιτώνει κανείς/Ούτε θεοί αθάνατοι/ Ούτε άνθρωποι θνητοί!»
Ίσως η μεγαλύτερη επιθυμία των ανθρώπων πρέπει να αρχίζει όπως τα παραμύθια: «Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια μεγάλη ΑΓΑΠΗ!» Μια αγάπη πάντα ξύπνια, όπως στις αθάνατες ιστορίες. Μια αγάπη που θα καρποφορήσει ζωή, ακριβώς όπως τα φυτά αποδίδουν καρπούς, όταν φροντίζονται προσεκτικά, σε ένα μαγευτικό κήπο. Ένας κήπος όπως στα παραμύθια, ανυψωμένος στις καρδιές όλων των γονέων, έτσι ώστε όλα τα παιδιά, από τότε που θα αντικρίζουν το πρώτο φως, να μεγαλώνουν περιτριγυρισμένα από αγάπη και φροντίδα. Με αυτό τον τρόπο, θα απολαύσουν και θα βιώνουν ένα λαμπρό, ασφαλές και ειρηνικό μέλλον.
Στο τραγούδι του Μάνου Λοΐζου Τι να πω, ο γνωστός στιχουργός Πλούταρχος μεταφέρει τη θλίψη κι την απογοήτευσή του για την ασχήμια και την έλλειψη της αγάπης και της κατανόησης στον σύγχρονο κόσμο μας: «Τι να πω σε μια πόλη με καπνούς και τσιμέντα!/τα κομπιούτερ δεν λένε για αγάπη κουβέντα… Μα τι να πω τέλος πάντων; Ντρέπομαι και να το πω: πως είν’ ωραίος ο κόσμος/ επειδή σ’ αγαπώ;»
Η αγάπη για τους συνανθρώπους και για τον Πλανήτη Γη είναι η κύρια επιθυμία και η ευχή μου που την εκφράζω στα ποιήματα της τελευταίας μου ποιητικής συλλογής Η Αϋπνία της Αγάπης. Προσπάθησα η αγάπη να διαπεράσει αυτό το βιβλίο μου από το πρώτο ποίημα μέχρι το τελευταίο, όπως με τη βοήθεια της καρδιάς το αίμα φέρνει το οξυγόνο σε όλα τα κύτταρα ενός οργανισμού. Όπως δηλώνω από το πρώτο ποίημα αυτού του βιβλίου, Το Ποιητικό Αλφάβητο, η ποιητική μου προσέγγιση ξεκίνησε: «… Απ’ την ατελείωτη λαχτάρα για αγάπη» και τελειώνει με το ποίημα Προσευχή για την Αϋπνία της Αγάπης, με τους στίχους: «Με την Αϋπνία της Αγάπης οι άνθρωποι / δεν θα φιλάνε με ευθύνη και τη δική τους Γη/ το δικό τους κόσμο και των απογόνων,/ Ως φως των ματιών τους και για το μέλλον;» Εάν «αναστηθούμε» μέσω των απογόνων μας μόνο από αγάπη, επειδή όλοι τους θα κληρονομήσουν και την «αϋπνία της αγάπης», δεν θα μας τρομοκρατεί το μέλλον, γιατί με την αγάπη πάντα θα έχουμε φως στις ψυχές μας!
FLORIN GHEORGHIU, συγγραφέας της ποιητικής συλλογής «Η αϋπνία της αγάπης»
Ετικέτες: Φλωρίν Γεωργίου, Η αϋπνία της αγάπης, Δώρα Φώτου, Ο κρύσταλλος της καρδιάς μου, Γιώργος Χαλκιάς, Το χρυσό κλειδί, Αναζητώντας το νόημα της ζωής, συγγραφείς μιλούν για αγάπη, άρθρο για αγάπη, Αγίου Βαλεντίνου, ημέρα Αγίου Βαλεντίνου
Ένα βιβλίο πνευματικής αναζήτησης που αποσκοπεί να αγγίξει ευαίσθητες χορδές της ψυχής σας, σκέψεις και συναισθήματα ξεχασμένα στο κυνήγι της ατέρμονης καθημερινότητας.
Η συλλογή ποιημάτων με τίτλο "Η αϋπνία της αγάπης" επιδιώκει να μιλήσει στην καρδιά όλων των ανθρώπων πάνω στη γη, εξυμνώντας το θαύμα της δημιουργίας και της ζωής από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο μοναδικός Φλωρίν Γεωργίου μας ταξιδεύει μέσα από τους στίχους του στο γλυκύτατο άρωμα της μητέρας-φύσης που ξεδιψάει με το αθάνατο νερό της σαν ένα μαγικό ελιξίριο. Η μελωδία των λέξεων πλέκει ένα εγκώμιο για το ατέρμονο φως του Ήλιου και την ανυπέρβλητη αξία της ειρήνης στον κόσμο.
Η νεαρή Φένια παλεύει με τον ίδιο της τον εαυτό για να ανακτήσει τη μνήμη της και να θυμηθεί τα κομμάτια του παζλ που έχουν χαθεί πλέον στο παρελθόν. Καθοδηγούμενη από το ένστικτό της, θα περιπλανηθεί μέσα από αντίξοες συνθήκες για να ανακαλύψει το μυστήριο που κρύβεται στα βάθη του μυαλού της. Όμως, πώς είναι δυνατόν να καταφέρει να μάθει την αλήθεια όταν στην πραγματικότητα ο μόνος που τη γνωρίζει είναι ο παλιός της εαυτός;
